Τι Κρύβεται Κάτω από Την "Παναγία" της Τήνου
ΣΕ 2 ΗΜΕΡΕΣ ΟΙ ΟΡΘΟΛΟΞΟΙ ΘΑ ΕΟΡΤΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΒΡΑΙΑ ΜΑΡΙΑΜ, ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΓΙΟΥ ΤΟΥ ΚΡΙΝΟΥ
Η ΙΕΡΗ ΤΗΝΟΣ ΤΟΥ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ
ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΘΑΦΤΗΚΑΝ ΤΑ ΙΕΡΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΧΤΙΣΟΥΝ ΤΟΝ ΝΑΟ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΜ
ΤΟ ΗΞΕΡΕΣ; - Τι Κρύβεται Κάτω από Την ΄"Παναγία" της Τήνου που θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα σημερινά κέντρα της Ορθοδοξίας
Η "θαυματουργή" εικόνα της και η φήμη των θαυμάτων της έχει ξεπεράσει τα σύνορα της Ελλάδας και τον Αύγουστο το νησί κατακλύζεται από πιστούς οι οποίοι μάλιστα ανεβαίνουν με τα γόνατα από το λιμάνι προς την εκκλησία.
Ένα από τα μειονεκτήματα των σημερινών Ελλήνων είναι να πιστεύουν ότι βλέπουν και να μην το ψάχνουν παραπέρα.
Κανένας δεν αμφισβητεί ότι το συγκεκριμένο σημείο, έχει μία πολύ «θαυματουργή» θα λέγαμε γεωδαισία. Λίγοι είναι εκείνοι όμως που έψαξαν τι προϋπήρχε πριν το κτίσμα της εκκλησίας της Τήνου.
Ο Ναός της "Παναγίας"(Παν-γαία ήταν η θεά ΑΘΗΝΑ), η οποία συμβολίζει την θηλυκή δημιουργική αρχή στην Γη, είναι κτισμένος επάνω σε αρχαίο θέατρο του Μεγάλου Θεού Διονύσου. Αυτός ο Θεός που τρεις φορές γεννήθηκε, δέσποζε στην αρχαιότητα ακριβώς στο συγκεκριμένο σημείο όπου πολλοί άνθρωποι παρακολουθούσαν τις παραστάσεις στο θέατρο του.
Στα προ Χριστού χρόνια, πριν ακόμα βρεθεί η ""θαυματουργή"" εικόνα της Μαριάμ, η Τήνος είχε ακριβώς την ίδια φήμη που έχει σήμερα. Και μάλιστα όχι μόνο σε όλο το Αιγαίο αλλά και από όλα τα μέρη της Μεσογείου έφταναν άνθρωποι για να επισκεφτούν όχι μόνο το θέατρο του Διονύσου αλλά και τον Ναό του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης στην θέση Κιόνια, περίπου τέσσερα χιλιόμετρα από την σημερινή Παναγία της Τήνου.
Οι αρχαίοι προσκυνητές που έφταναν από μακρινούς και κοντινούς τρόπους, πρώτα έκαναν μία στάση στο θέατρο του Διονύσου. Εκεί βρισκόταν εκτός από το θέατρο και ένας μικρός βωμός του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης. Λίγο παραδίπλα υπήρχε η «Ιερή Κρήνη της Αμφιτρίτης», από όπου, όποιος έπινε νερό από αυτήν και έπασχε από μία ασθένεια γινόταν καλά. Η Πηγή αυτή υπάρχει ακόμα και σήμερα, και μάλιστα θεωρείται η θαυματουργή Πηγή της Μαριάμ.
👉🏻 Το Ιερό του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης στα Κιόνια Τήνου
Ο Ποσειδώνας και η Αμφιτρίτη ήταν οι θεραπευτές θεοί της Τήνου και στην Τήνο υπήρχε και Ασκληπιείο εγκοίμησης.
Τόσο οι ναυτικοί όσο και οι απλοί επισκέπτες έφταναν πρώτα στην Τήνο, έπιναν από το θεραπευτικό νερό, πλενόντουσαν με αυτό, επισκέπτοντο μετά τον Ναό του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης, ειδικότερα οι ναυτικοί ευχαριστούσαν τον Ποσειδώνα και του ζητούσαν να διαφυλάττει τα ταξίδια τους στην θάλασσα. Κατόπιν αναχωρούσαν για την γειτονική Δήλο για να αποδώσουν τιμές στον Θεό του Ήλιου Απόλλωνα και συμβολικά έφταναν στο νησί αφού πρώτα είχαν καθαρθεί από τον Ποσειδώνα στην Τήνο.
Στους περισσότερους σημερινούς Ναούς υπάρχει έντονο το αρχαιοελληνικό στοιχείο. Σχεδόν όλοι είναι κτισμένοι επάνω από αρχαιοελληνικούς Ναούς και μάλιστα από τα ίδια υλικά.
Θα έλεγε κανείς ότι ήθελαν να «δανειστούν» τις ίδιες ενέργειες εκείνης την αρχαία εποχή. Σήμερα όμως εκείνο το σκεπτικό που κυριαρχεί είναι ότι όλοι οι αρχαίοι Θεοί ήταν «δαίμονες» και για αυτό έπρεπε να εξορκιστεί το κακό. Αυτό πλασάρετε στο «ποίμνιο» και αυτό πιστεύουν και οι σημερινοί πιστοί.
Εκείνο όμως που «ξέχασαν» να τους αναφέρουν είναι ότι η λέξη «Δαίμων» στην αρχαία Ελλάδα είχε ένα διαφορετικό νόημα. Ήταν μία χθόνια θεότητα και κατά συνέπεια στον αρχαίο ελληνικό εσωτερισμό αποτελούσε την υλοψυχή του Πλάτωνα. Δηλαδή την προβολή της αρχέτυπης Ψυχής η οποία είχε ενσαρκωθεί σε ένα χοϊκό (υλικό, φθαρτό σώμα).
Ο Δαίμων του ανθρώπου, σύμφωνα με τους αρχαίους Έλληνες ήταν η ενσαρκωμένη Ψυχή, το δε «δαιμόνιον» (π.χ. δαιμόνιον του Σωκράτη) δεν ήταν τίποτα άλλο παρά αυτό που θεωρούμε εμείς σήμερα «Ανώτερο Εαυτό».
Έτσι λοιπόν η νέα εισαγόμενη θρησκεία στον Ελλαδικό χώρο αντικατέστησε την «παλαιά». Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, η «παλαιά» δεν ήταν θρησκεία. Ήταν ένα φιλοσοφικό σύστημα που οδηγούσε τον ήρωα – άνθρωπο στα μονοπάτια της αναζήτησης και του «γνώθι σε αυτόν».
Αυτή η αναζήτηση τον έφερνε σε επαφή με τον πραγματικό του εαυτό που στην αρχαία Ελλάδα ονομαζόταν Δαίμων ή Δαιμόνιο.
Η νέα εισαγόμενη θρησκεία και τα παρακλάδια της είχε ακριβώς αυτό τον σκοπό. Να καταστείλει αυτήν την αναζήτηση, να ποιμενοποιήσει περαιτέρω τους ανθρώπους ώστε να μπορέσει να τους καταστήσει μία ελεγχόμενη μάζα. Τα δε παρακλάδια είναι ακόμα πιο παραπλανητικά διότι εξωτερικά εντάσσονται απέναντι στην νέα θρησκεία εντούτοις ο πυρήνας τους είναι πιο δογματικός από αυτήν.
Κατά την δική μου άποψη αυτή η καταστολή δεν ξεκίνησε από την μετά Χριστόν εποχή. Ξεκίνησε τους τελευταίους αιώνες προ Χριστού, όταν ξένα στοιχεία εισήλθαν στον Ελλαδικό χώρο και αλλοίωσαν τα Ολύμπια αρχέτυπα. Ο κόσμος από τότε προτιμούσε τις «εύκολες λύσεις» και σιγά – σιγά το έδαφος προετοιμάστηκε για να δεχθούν οι άνθρωποι τους «μεγάλους σωτήρες».
Το «παιχνίδι» αυτό είναι πανάρχαιο και δοκιμασμένο. Έχει παιχτεί πολλές φορές και έχει αποδώσει καρπούς. Η προετοιμασία του εδάφους για τους «επερχόμενους σωτήρες» δεν είναι φαινόμενο των καιρών μας. Είναι παμπάλαιο. Απλώς κάθε εποχή που εμφανίζεται προσαρμόζεται τα καινούργια δεδομένα.
Έτσι η δημιουργική θεραπευτική αρχή της αρχαίας Τήνου που την εποχή εκείνη εκπροσωπείται από τον Ποσειδώνα και την Αμφιτρίτη αλλά και από τις θεραπευτικές παραστάσεις του Διονύσου αντικαθίσταται από την θαυματουργή Παναγία.
Εκείνο που δεν μπορεί να σκεφτεί ή να Δια-νοηθεί ο σημερινός άνθρωπος είναι ότι υπάρχουν πολλά γεωδαιτικά σημεία στον πλανήτη και κατ’ επέκταση στην Ελλάδα, στα οποία συγκλίνουν διάφορες κοσμικές συντεταγμένες. Αυτές οι συντεταγμένες επαναφέρουν τον άνθρωπο στην αρχετυπική του κατάσταση, διότι ο πρωταρχικός ρόλος του ανθρώπου δεν ήταν να ζει μέσα στην ασθένεια, στην μεμψιμοιρία ή ακόμα και στην μιζέρια. Ο πρωταρχικός του κοσμικός ρόλος είναι, «φορώντας το όχημα» του φθαρτού σώματος, να βιώσει την εμπειρία της ύλης.
Ωστόσο η γεωδαισία δεν αρκεί. Χρειάζεται η καθαρή πρόθεση και η ειλικρινής, ουσιαστική αποδοχή του αρχέτυπου. Ο Λόγος δεν αρκεί όταν δεν συνοδεύεται από πράξη.
Στην αρχαία Ελλάδα γνώριζαν ότι μερικά σημεία του εδάφους μπορούσαν να «φιλοξενήσουν» αυτές τις συντεταγμένες. Τις μυστικές κλείδες αυτών των συντεταγμένων κρατούσαν όλοι οι Ολύμπιοι και δεν είχαν κανένα πρόβλημα να τις φανερώσουν τότε στους ανθρώπους. Όταν αργότερα το «εισαγόμενο στοιχείο» άρχισε να αλλοιώνει, να αντικαθιστά και να κλωνοποιεί τα αρχέτυπα, τότε η Ολύμπια Γνώση αυτή «κρύφτηκε» αλλά δεν εξαφανίστηκε.
Η συνεργασία του μεγάλου Ολύμπιου Θεραπευτή Απόλλωνα μαζί με τον μεγάλο Άρχοντα των Υδάτων Ποσειδώνα εμφανίζεται σε πολλά αρχαία κείμενα της Ελληνικής Γραμματείας. Ο ένας φωτοσυνθέτει διαμέσου των ηλιακών ακτίνων και ο άλλος θεραπεύει στην Γη διαμέσου των «ρανίδων του ύδατος» στην Γη.
Ο Απόλλων εξαγνίζει το θεϊκό Πνεύμα και ο Ποσειδών εξαγνίζει το υλικό Πνεύμα (την προβολή του Πνεύματος που έχει ενσαρκωθεί στην ύλη). Ας κάνουμε τώρα έναν παραλληλισμό. Ο Ιησούς είναι εκείνος που εξαγνίζει το θεϊκό Πνεύμα και ο Ιωάννης ο Πρόδρομος κάνει ακριβώς την ίδια εργασία με τον Ποσειδώνα στην Γη διαμέσου του ύδατος με το μυστήριο του βαπτίσματος.
Διαπιστώνουμε λοιπόν ότι το θεϊκό Πνεύμα γειώνεται στα πεδία της Χθόνας διαμέσου του Ύδατος. Αυτό, οι αρχαίοι ιερείς των ελληνικών Μυστηρίων το ονόμαζαν «Υδάτινον Πυρ» και τοποθετούσαν τον Ποσειδώνα ως υπεύθυνο για την αγκυροβόληση του στα πεδία της ύλης.
Η Παναγία, όχι μόνο της Τήνου, αλλά και όλες οι εικόνες της, την εμφανίζουν να κρατάει τον Ιησού αγκαλιά. Η Παναγία ονομάζεται και «κουροτρόφος (κλεμένο κι αυτό)». Το προσωνύμιο «κουροτρόφος» αποδίδεται αρχικά στην Εκάτη, μία θεά του Φεγγαριού, και αργότερα αποδόθηκε και στην Ολύμπια Άρτεμη. Το μεγαλύτερο αρχαιοελληνικό σύμβολο όμως της «κουροτρόφου» και μάλιστα της μητρικής κουροτρόφου είναι η Μεγάλη Θεά Δήμητρα.
Τα πάντα αντικαταστάθηκαν αφενός και αφετέρου τα ιερατεία φρόντισαν να εντρυφήσουν το μίσος των «νέων ανθρώπων» προς ένα αρχαίο φιλοσοφικό σύστημα το οποίο με Πυθαγόρεια ακρίβεια μπορεί να εξυψώσει, να απελευθερώσει το Πνεύμα οδηγώντας την Ψυχή στην Ουράνια Πατρίδα της.
Το αρχαίο ελληνικό μυστηριακό φιλοσοφικό σύστημα δεν προδιαθέτει τον άνθρωπο σε χαμηλής δόνησης συναισθήματα. Αν ο άνθρωπος κατανοήσει τι επιμελώς κρύβεται πίσω από ένα σημερινό στοιχείο της ύλης, τότε δεν θα τον ενοχλεί το υλικό πλαίσιο. Επικοινωνεί με τον εσωτερικό πυρήνα, με την αρχέτυπη ποιότητα, και όχι με την ποσότητα που έχει δρομολογηθεί να του παρουσιάζουν στην ύλη ως το υπέρτατο αγαθό.
Με αυτήν την δόνηση ακριβώς προσεγγίζουμε και εμείς κάθε τι νέο που αντικατέστησε το παλαιό. Και είναι ακριβώς αυτή η δόνηση που αφυπνίζει το αρχέτυπο μέσα από το νέο ή το εισαγόμενο. Αν το καλοσκεφτεί κανείς δεν έχουμε άλλη επιλογή, διότι και τα περισσότερα αρχαία κείμενα έχουν αλλοιωθεί και η έκφραση του αρχαιοελληνικού συστήματος σήμερα «δαιμονοποιείται» (με την νέα έννοια της λέξης) και πολλές φορές αφορίζεται.
Κλείνοντας, ας δούμε λίγο την ετυμολογία του ονόματος «Παναγία». Έχουμε λοιπόν δύο συνθετικά. Παν + αγία. Το «αγία» προέρχεται από την λέξη «άγω» που σημαίνει «οδηγώ» αλλά και «μεταφέρω» . Η λέξη «αγωγός» σημαίνει ότι επιτρέπω ή δεν επιτρέπω το πέρασμα της θερμότητας, στο φυσικό πεδίο.
Έχουμε λοιπόν το πρώτο συνθετικό «Παν», το οποίο σημαίνει αφενός το «Όλον» αλλά και τον Θεό Πάνα, ο οποίος με τον αυλό του πλέκει και διά-σκορπίζει επάνω στο φυσικό πεδίο την κοσμική ροή. Αυτό λοιπόν το Παν, άγεται (οδηγείται, μεταφέρεται). Έτσι λοιπόν έχουμε μία θηλυκή αρχή η οποία άγει (οδηγεί, μεταφέρει) στα φυσικά πεδία την κοσμική ροή του Παντός – Πανός. Η θηλυκή αυτή αρχή είναι από μόνη της μία ροή – Ρέα.
Μην θεωρείτε ότι η Γνώση είναι κάτι έξω από εμάς. Ενοικεί εντός μας και κάθε γνώση που λαμβάνουμε από έναν εξωγενή παράγοντα (π.χ. ένα βιβλίο, μία διάλεξη) είναι απλώς το μέσον, το ερέθισμα για να αφυπνίσουμε την μνημοσύνη μας.
Θυμηθείτε και κάτι άλλο. Οι Έλληνες Ολύμπιοι Θεοί δεν χρειάζονται γονυκλισίες. Ο Κολοκοτρώνης είχε είπε : «Εμείς και στους Θεούς ορθοί μιλούμε».
Τα Ολύμπια αρχέτυπα δεν είναι κάτι έξω από εμάς. Ενοικούν στο dna μας και αναμένουν την αφύπνιση τους.
**Η ανάρτηση αυτή δεν έχει σκοπό να αναπτύξει κανενός είδους κατώτερο υλικό συναίσθημα, όπως το μίσος, ο θυμός κ.τ.λ. Η μεγάλη επιτυχία της ανύψωσης της ανθρώπινης υπόστασης είναι η γνώση του «τι έχει αντικαταστήσει ποιο». Με απλά λόγια, τι κρύβεται πίσω από την επιφάνεια.
Πηγή - Διαμόρφωση/προσθήκες : Φοίνιξ
Καλό είναι να γνωρίζουμε και την ιστορία του νησιού της Τήνου, αλλά και κάθε νησιού και κάθε γωνιά της πατρίδας μας. Οι σημερινοί Έλληνες έχουμε μία τάση να βλέπουμε τα πράγματα επιφανειακά. Λίγοι είναι εκείνοι που ερευνούν την εις βάθος ιστορία. Και ακόμα πιο λίγοι μπορούν να συνδυάσουν αυτό που συνέβαινε την παλαιά εποχή, με αυτό που συμβαίνει τώρα.
Μία εμπεριστατωμένη έρευνα φέρνει στο φως πάρα πολλά κοινά σημεία τα οποία υιοθετήθηκαν από την μεταγενέστερη ιστορία. Πολλές φορές αυτή η μεταγενέστερη ιστορία υιοθετώντας στοιχεία της παλαιότερης, φέρεται με έναν εντελώς εγωιστικό τρόπο απέναντι στους προπάτορες της και παρόλο που απαιτεί γονυπετείς ανθρώπους, εντούτοις το ίδιο το σύστημα της μεταγενέστερης ιστορίας αναθεματίζει και προσπαθεί με κάθε μέσο να εξαλείψει τα σημάδια της προγενέστερης ξεχνώντας οικιοθελώς ότι το μόνο που έχει κάνει είναι να αντιγράψει τα παλαιότερα στοιχεία.
Σε πολλές περιπτώσεις το μεταγενέστερο σύστημα φορτώνει μία ετικέτα στο προγενέστερο χαρακτηρίζοντας το «ειδωλολατρικό». Ξεχνά όμως τις πάμπολες υιοθεσίες που έχει κάνει και ξεχνά και κάτι σημαντικότερο. Ότι το προγενέστερο σύστημα προϋπήρχε του μεταγενέστερου αφενός και αφετέρου πάνω στη βάση του προγενέστερου στηρίχθηκε για να εδραιωθεί. Άρα το μεταγενέστερο είναι ένα κλαδί του προγενέστερου, μία «αίρεση» όπως χαρακτηρίζεται στον σημερινό μας κόσμο. Τα «ειδωλολατρικά αγάλματα» αντικαταστάθηκαν με «τις θαυματουργές εικόνες». Από ύλη φτιαγμένα και τα μεν, από ύλη φτιαγμένες και οι δε. Ας αρχίσουμε λοιπόν να παίρνουμε τα πράγματα με το όνομά τους. Αυτό σημαίνει γείωση και παύση του εθελοτυφλωτισμού.
Ένα ακόμα σημαντικό σημείο είναι ότι παρόλο που το προγενέστερο σύστημα ονομάστηκε «θρησκεία», για να συνταιριάζει με το μεταγενέστερο και να μπορεί το μεταγενέστερο να αποδοκιμάσει και να ανταγωνιστεί «επί ίσοις όροις», εντούτοις το προγενέστερο σύστημα, και συγκεκριμένα το Αρχαιοελληνικό σύστημα δεν είναι θρησκεία παρά ένα φιλοσοφικό σύστημα που καλλιεργεί τον Νου, εξυψώνει και απελευθερώνει το ανθρώπινο Πνεύμα, και μεταμορφώνει τον ά-νθρωπο (με άλφα μικρό) σε ΄Α-νθρωπο με Άλφα κεφαλαίο.
Εάν ρίξουμε μία ματιά στο γράμμα ΑΛ – ΦΑ έχουμε το ΑΛ = Πνευματικό Ολύμπιο Πεμπτοδιάστατο Φως και την λέξη ΦΑ , τα δύο πρώτα γράμματα του ΦΑΟΣ (Αρχαιοελληνική Λέξη που σημαίνει ΦΩΣ).
Χρησιμοποιούνται τα δύο πρώτα γράμματα ΦΑ, διότι εναρμονίζονται με την μουσική νότα ΦΑ, του μεγάλου μουσικού Ορφέα – 4η χορδή της εννεάχορδης λύρας του (Ορφικά Μυστήρια), η οποία νότα ΦΑ εναρμονίζει τα σώματα με το Ολύμπιο Φως και κατ’ επέκταση με την Πυθαγόρεια Αρμονία των Κοσμικών Αριθμών. Για αυτή την επέκταση ο Οφρέας πρόσθεσε τις άλλες δύο χορδές στην επτάχορδη Λύρα του Απόλλωνα.
Ας ξαναγυρίσουμε όμως στην Τήνο. Από το νησί πέρασαν πολλά προσωνύμια. Μερικά από αυτά είναι: «Υδρούσα» (από τον Αριστοτέλη) από τα πολλά νερά και τις πηγές που είχε αλλά και Οφιούσα λόγω των πολλών φιδιών που υπήρχαν στο νησί. Επίσης ονομαζόταν και «Φιδούσα». Όχι όμως από τα φίδια αλλά από τους πολλούς κέδρους που υπήρχαν και συνεχίζουν να υπάρχουν, λιγότεροι βέβαια σε αριθμό, στο νησί (φίδες ή εφίδες είναι ένα είδος κέδρου).
Σύμφωνα με την Αρχαία Ελληνική Μυθολογία το νησί ήταν γεμάτο από φίδια και οι κάτοικοι μέσα στην απελπισία τους κάλεσαν τον Ποσειδώνα για να τους απαλλάξει από αυτά. Ο Ποσειδώνας έστειλε τότε ένα σμήνος πελαργών οι οποίοι έφαγαν τα φίδια (το πνεύμα επικυριαρχεί στην ερπετική φύση σε αποκωδικοποίηση του μύθου αυτού).
Οι κάτοικοι τότε προς τιμή του Ποσειδώνα έχτισαν τον μεγαλοπρεπή ναό του τον οποίο αργότερα επέκτειναν και έχτισαν και δεύτερο μικρότερο ναό για την σύζυγό του την πανέμορφη Νηρηίδα Αμφιτρίτη.
Το πιο σημαντικό είναι ότι οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν πλήρη επαφή με τους θεούς τους διότι τους έβλεπαν. Οι σημερινοί Έλληνες δεν τους βλέπουν για τον απλούστερο λόγο ότι τους γύρισαν την πλάτη και τους αντικατέστησαν.
Απομεινάρια του Ναού του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης σήμερα βρίκονται στην περιοχή Κιόνια. Ο Ποσειδώνας είναι ο προστάτης του νησιού της Τήνου.
Μία άλλη λεπτομέρεια που πάρα πολλοί αγνοούν είναι ότι ο Ναός του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης ήταν ονομαστός την αρχαία εποχή, διότι ήταν εφάμιλλος του Ασκληπείου της Επιδαύρου. Στον ναό λοιπόν του Ποσειδώνα κατέφθαναν άνθρωποι από όλη την Μεσόγειο αλλά και από πολλά άλλα μέρη για να θεραπευτούν από τις διάφορες αρρώστιες! Η θεραπευτική δόνηση τόσο του Ποσειδώνα για πολλές ασθένειες αλλά και της Αμφιτρίτης ήταν ξακουστή. Συγκεκριμένα η Αμφιτρίτη θεράπευε τις γυναίκες που δεν μπορούσαν να κάνουν παιδιά αλλά και σε γενικότερα πλαίσια ήταν η θεά της γονιμότητας. Με άλλα λόγια ο Ποσειδώνας και η Αμφιτρίτη λατρεύονταν στην Τήνο ως θεοί-θεραπευτές!
Γινόταν δηλαδή την αρχαία εποχή ακριβώς ότι γίνεται και σήμερα με την Ναό της Παναγίας στην Τήνο, ο οποίος ναός είναι χτισμένος επάνω στα ερείπια του Ναού και του Θεάτρου του θεού Διονύσου! Σήμερα συρρέει πλήθος κόσμου για να θεραπευτεί από την Παναγία ενώ στην αρχαιότητα γινόταν το ίδιο με τον Ποσειδώνα και την Αμφιτρίτη. Τελικά μόνο τα ονόματα αλλάζουν. Η δόνηση και η ενέργεια παραμένει η ίδια.
Το Ιερό του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης εντάχθηκε στο τετράγωνο των Κιονίων (4 χιλιόμετρα από την πόλη της Τήνου) γύρω στον -4ο αιώνα επί εποχής Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Και πριν όμως από την ανέγερση του μεγάλου αυτού για την Αρχαία Ελλάδα Ναού του Ποσειδώνα στις Κυκλάδες, υπήρχε ένα προγενέστερος μικρότερος ναός αφιερωμένος στον μεγάλο αυτόν θεό, όπου οι ναυτικοί που κατέφθαναν στο νησί πήγαιναν για να εξαγνιστούν και να καθαρθούν πριν μεταβούν στο Ιερό Νησί της Δήλου στον Ναό του Απόλλωνα αλλά και αποδίδοντας ευχαριστίες στον θεό της θάλασσας.
Αλλά και αργότερα όταν χτίστηκε ο υπέρλαμπρος Ναός του Ποσειδώνα οι προσκυνητές που πήγαιναν στην Δήλο πραγματοποιούσαν απαραίτητη στάση στην Τήνο για να βουτήξουν και να καθαρθούν στα εξαγνιστικά λουτρά του Ναού του Ποσειδώνα, προκειμένου να περάσουν «καθαροί» στο Ιερό Νησί του Απόλλωνα, την Δήλο.
Ας μην ξεχνάμε ότι η Δήλος στην αρχή ήταν Α-Δηλος, δηλαδή αόρατη. Με την παρέμβαση του Ποσειδώνα τέσσερεις διαμαντένιες στήλες στερέωσαν το περιπλανώμενο νησί (Αστερία) στο Αιγαίο ώστε η Ά-δηλος (αόρατη) να γίνει Δήλος, δηλαδή ορατή, για να μπορέσει η Λητώ να γεννήσει την Άρτεμη και τον Απόλλωνα.
Φρουρός λοιπόν ο Ποσειδώνας στην γέννα των μεγάλων θεών Απόλλωνα και Άρτεμις, φρουρός και ο Ναός του για τους προσκυνητές στο Ιερό Νησί της Θείας Γέννησης, Δήλου.
Ο Στράβωνας αναφέρει για την φήμη του μεγαλόπρεπου ναού του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης στην Τήνο και μάλιστα διευκρινίζει την μεγάλη φήμη που είχε από την Ιταλία μέχρι την Μικρά Ασία αλλά και την Αφρική.
Κατά τον μήνα Ιανουάριο και Φεβρουάριο προς τιμή του θεού τελούνταν η εορτή των «Ποσειδωνίων» ή «Ποσείδιων» όπου συγκεντρωνόταν πολύς κόσμος από την Ελλάδα και άλλες χώρες. Στο κέντρο του Ναού υπήρχαν αγάλματα του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης. Το Ιερό του Ποσειδώνα βρίσκεται στα δεξιά όπως μπαίνουμε από την κεντρική είσοδο σήμερα, ενώ το Ιερό της Αμφιτρίτης περίπου στην ευθεία από την κεντρική είσοδο.
Η λατρεία του Ιερού διήρκεσε μέχρι τον +4ο αι. όταν η καινούργια θρησκεία του Χριστιανισμού ήρθε στο προσκήνιο της Τήνου. Τότε ο Ναός εγκαταλείφθηκε και στην κυριολεξία λεηλατήθηκε. Μάρμαρα και υποστυλώματα ξηλώθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν για την ανέγερση σπιτιών, εκκλησιών αλλά και μικρών τοιχίων στα χωράφια.
Η ολοκληρωτική καταστροφή του Ναού του Ποσειδώνα έγινε επί Ενετοκρατίας και Τουρκοκρατίας όπου ότι είχε απομείνει χρησιμοποιήθηκε για περαιτέρω κατασκευές.
Το 1903 – 1905 οι δύο Βέλγοι αρχαιολόγοι Demoulin και Graindor ανακάλυψαν τα κατάλοιπα του ναού, την Ιερή Κρήνη του Ποσειδώνα, όπου εκεί όσοι έπιναν νερό γιατρεύονταν.
Όπως ακριβώς γίνεται σήμερα με την Ιερή Κρήνη μέσα στο Ιερό της Παναγίας της Τήνου. Ανακάλυψαν επίσης αγάλματα, ψηφιδωτά και το περίφημο ηλιακό ρολόι του Ανδρόνικου. Όλα αυτά τα ευρήματα σήμερα εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Τήνου.
Δώστε προσοχή στην εικόνα. Είναι από τον Ναό της Παναγίας της Τήνου. Απεικονίζει έναν άγγελο, προφανώς τον Αρχάγγελο Γαβριήλ. Στο αριστερό του χέρι κρατά ένα λουλούδι (προφανώς τον κρίνο) και στο δεξί το Αρχαιοελληνικό σύμβολο της Αφθονίας "Κέρας της Αμαλθείας". Τα συμπεράσματα δικά σας !… [Πηγή]
31/03/2017
Διάλογοι-φωτιά οι οποίοι περιέχονται σε δικογραφία που βρίσκεται υπό διερεύνηση από την εισαγγελία αποκαλύπτουν πως τα κοσμήματα και τα αναθήματα των χιλιάδων πιστών καταλήγουν στην Τουρκία τα λιώνουν και τα επιστρέφουν ως πλάκες χρυσού στο Ίδρυμα της Ευαγγελιστρίας της Τήνου. Στην συνέχεια πωλούνται στην Τράπεζα της Ελλάδος από όπου εισπράττεται ζεστό χρήμα.
Αποκαλύπτεται όμως και κάτι άλλο. Ότι το ευαγές Ίδρυμα της μεγαλύτερης –κατά πολλούς- εκκλησίας της Ελλάδος συνεργάζεται γι αυτές τις δουλειές με «περίεργες» εταιρείες οι οποίες φαινομενικά ανήκουν σε επιχειρηματίες που ασχολούνται με τον χρυσό, αλλά στην πραγματικότητα –σύμφωνα με το διαβιβαστικό του ΣΔΟΕ- ανήκουν στον πολυπράγμονα Π.Μ. ο οποίος εμφανίζεται να κάνει και οτι «deal» με τους ιερείς για να επιτυγχάνει τις ανανεώσεις των συμβάσεων.
https://www.ereportaz.gr/ieres-biznes-ta-tamata-tis-panagias-tis-tinou/