🔳 ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΣΗ ΒΙΝΤΕΟ
Είναι βαθιά συνδεδεμένοι με το ανθρώπινο μυαλό. Το χειραγωγούν. Βλέπουμε μόνο αυτό που μας επιτρέπουν να δούμε. Η ιστορία μας, ο πολιτισμός μας, ακόμα και η τεχνολογία μας δεν είναι αποκλειστικά δικά μας. Ξέρουμε ότι μας έχουν πει άλλοι. και μερικές φορές αυτοί οι άλλοι δεν είναι άνθρωποι.
Η λέξη “άγγελος”, με την ετυμολογική της έννοια, σημαίνει απλώς αγγελιοφόρος από κάποιον ανώτερο.
Σε αυτή την κοσμική ιεραρχία, υπάρχουν αμέτρητα όντα, από το βασίλειο των ανόργανων συστατικών μέχρι τον Θεό. Η ανθρωπότητα έχει τη θέση της μέσα σε αυτή την κλίμακα, ωστόσο η τελευταία συνεχίζεται πέρα από εμάς.
Όμως οι άνθρωποι έχουν πέσει στην παιδαριώδη πεποίθηση ότι είμαστε το υψηλότερο σκαλοπάτι, με τον Θεό ακριβώς από πάνω.
Και έτσι αυτός ο ατμός, αυτός ο πόνος, αυτό το αίμα, αυτό είναι που θέλουν, κάποιοι από αυτούς, αυτό είναι που θέλουν.
Στην αρχαιότητα, τα προσκυνητάρια ήταν αναμενόμενα γιατί ο Θεός ερχόταν. Σήμερα, ξέρετε πώς αυτό έχει αντικατασταθεί; Με ένα γήπεδο γεμάτο κόσμο, ο ανθρώπινος εγκέφαλος εκπέμπει κύματα. 100.000 άνθρωποι σε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου; Αυτή είναι μια ροή που αυτοί, κάποιοι από αυτούς, μαζεύουν.
Τι θα γινόταν αν η ανθρωπότητα δεν βρισκόταν στην κορυφή της εξελικτικής αλυσίδας;
Τι θα γινόταν αν πίσω από τις θρησκείες, τους πολέμους, τις οικονομικές κρίσεις και τον πόνο, υπήρχε κάτι περισσότερο;
Ο Salvador Freixedo, ένας πρώην Ιησουίτης ιερέας, τόλμησε να το πει δυνατά : "Η ανθρώπινη ιστορία έχει χειραγωγηθεί από αόρατες οντότητες που μας ελέγχουν από τις σκιές".
Δεν μίλησε από φαντασία ή αυταπάτη, αλλά από μια ζωή αφιερωμένη εξ ολοκλήρου στην παρατήρηση, διερεύνηση και σύνδεση των κουκκίδων που κανείς άλλος δεν τολμούσε να δει.
Αποβλήθηκε από την εκκλησία επειδή είπε την αλήθεια, φιμώθηκε από το σύστημα επειδή αποκάλυψε το απαγορευμένο.
Σήμερα, θα εξερευνήσουμε την ιστορία του, τις πιο ενοχλητικές ανακαλύψεις του, και το μήνυμα που άφησε για όσους είναι ικανοί να ακούσουν.
Γιατί ίσως δεν είμαστε αυτό που πιστεύουμε. Και ίσως η γνώση αυτής της αλήθειας είναι το πρώτο βήμα προς την απελευθέρωση.
Salvador Freixedo, ο επαναστάτης πρώην Ιησουίτης : Κι αν αυτά που λατρεύαμε επί αιώνες ως θεούς δεν ήταν τίποτε άλλο από αόρατους καλλιεργητές που τρέφονται από εμάς;
Ο Salvador Freixedo, πρώην Ιησουίτης και βασική φιγούρα της ισπανόφωνης αμερικανικής εναλλακτικής σκέψης, τόλμησε να θέσει αυτή την ιδέα. Γεννήθηκε στην Ισπανία το 1923, μεγάλωσε σε ένα βαθιά θρησκευτικό περιβάλλον και εντάχθηκε στην Κοινωνία του Ιησού, το ισχυρό τάγμα των Ιησουιτών, σε πολύ νεαρή ηλικία. Ήταν ένας άνθρωπος της πίστης, μορφωμένος σε πανεπιστήμια της Ευρώπης και της Αμερικής, με πρόσβαση στους υψηλότερους κύκλους της εκκλησιαστικής εξουσίας. Για περισσότερα από 30 χρόνια κήρυξε, δίδαξε και ίδρυσε χριστιανικά κινήματα στη Λατινική Αμερική.
Κάτι όμως δεν του ταίριαζε...
Καθώς παρατηρούσε προσεκτικά τις εσωτερικές λειτουργίες της εκκλησίας, άρχισε να αντιλαμβάνεται μια βαθιά αποσύνδεση μεταξύ αυτού που κηρύσσονταν και της αληθινής πνευματικότητας. Το 1968, έσπασε τη σιωπή με το βιβλίο του «Η εκκλησία μου κοιμάται», μια άμεση καταγγελία της θεσμικής ακαμψίας και της απώλειας του πνευματικού νοήματος στην εκκλησία.
Λογοκρίθηκε, αποβλήθηκε από το τάγμα και έγινε αντιφρονούντας. Από εκείνο το σημείο και μετά, η αναζήτησή του έγινε ριζοσπαστική. Εγκατέλειψε το επίσημο δόγμα και βυθίστηκε στη μελέτη του φαινομένου των UFO, της παραψυχολογίας και των μη ανθρώπινων νοημοσυνών. Σύμφωνα με τον Freixido, πολλές από τις οντότητες που έχουν λατρευτεί ως θεοί σε όλη την ιστορία θα μπορούσαν στην πραγματικότητα να είναι όντα που χειραγωγούν την ανθρωπότητα από αόρατα βασίλεια. Στο βιβλίο του «Ας υπερασπιστούμε τον εαυτό μας από τους θεούς» υποστηρίζει ότι τα όντα αυτά δεν αναζητούν τη λύτρωσή μας, αλλά την ενέργειά μας.
Στην "Ανθρώπινη Φάρμα", ένα από τα πιο εντυπωσιακά έργα του, προτείνει ότι ο πόνος, οι πόλεμοι και οι καταπιεστικές θρησκείες θα μπορούσαν να είναι μέρος ενός συστήματος ελέγχου που σχεδιάστηκε από νοημοσύνες που όχι μόνο μας χειραγωγούν, αλλά μπορεί να ζουν ανάμεσά μας εδώ και αιώνες.
Ο Freixedo δεν προσπαθούσε να προκαλέσει, έψαχνε για απαντήσεις, και αυτές που βρήκε δεν είναι εύκολο να γίνουν αποδεκτές. Αν ο Freixedo είχε δίκιο, τότε τα νήματα που κινούν την πραγματικότητά μας δεν είναι στα χέρια των ανθρώπων, και ίσως δεν ήταν ποτέ.
Αλλά ποιες είναι αυτές οι οντότητες; Και πώς συνδέονται με άλλους ερευνητές που επίσης ξέφυγαν από την επίσημη εκδοχή του κόσμου;
Οι αόρατοι ιδιοκτήτες της γης.
Στα βιβλία του, ο Salvador Freixcedo υποστηρίζει ότι, παρατηρώντας προσεκτικά την ιστορία, είναι δυνατόν να ανιχνεύσουμε την παρουσία ορισμένων οντοτήτων που παρουσιάζονταν ως θεοί σε διάφορους πολιτισμούς ανά τον κόσμο. Ωστόσο, μακριά από το να επιδιώκουν την πνευματική μας εξέλιξη, αυτές οι φιγούρες θα είχαν έναν πολύ διαφορετικό στόχο, να τραφούν από την ενέργειά μας, όχι μόνο με φυσικό τρόπο, αλλά και μέσω των συναισθηματικών δονήσεων που προέρχονται από το φόβο, τον πόνο και την υποταγή. Ο Freixido προτείνει ακόμη ότι τα όντα αυτά θα μπορούσαν να κατοικούν σε διαφορετικά διαστατικά επίπεδα και θέτει το ενδεχόμενο ορισμένες κυβερνήσεις να έχουν συνάψει συμφωνίες μαζί τους, ανταλλάσσοντας προηγμένη τεχνολογία και ισχύ με αντάλλαγμα τη συνέχιση της εφαρμογής της ατζέντας τους στη Γη.
Το όραμα αυτό συμμερίζονται ορισμένοι ερευνητές, όπως ο αμφιλεγόμενος Βρετανός ερευνητής David Icke. Υποστηρίζει ότι πολλά πρόσωπα εξουσίας, από πολιτικούς ηγέτες μέχρι υψηλόβαθμους αξιωματούχους παγκόσμιων οργανισμών, δεν είναι τίποτα περισσότερο από μαριονέτες που υπηρετούν αυτές τις αρχαίες οντότητες. Ο Ike βασίζει μεγάλο μέρος της θεωρίας του στα αρχαία Γνωστικά κείμενα, που ανακαλύφθηκαν στο Nag Hammadi το 1945. Σύμφωνα με αυτά τα κείμενα, ο υλικός κόσμος δεν δημιουργήθηκε από τον Υπέρτατο Θεό, αλλά από μια κατώτερη νοημοσύνη, τον Δημιούργό. Αυτός ο ψεύτικος θεός, αλαζονικός και περιορισμένος, πιστεύοντας ότι είναι μοναδικός και παντοδύναμος, θα είχε δημιουργήσει μια πνευματική φυλακή όπου η ανθρώπινη συνείδηση παραμένει παγιδευμένη.στην υπηρεσία του θα ήταν οι άρχοντες, αόρατες οντότητες που χειραγωγούν τον ανθρώπινο νου, τρέφονται από το φόβο, τον πόνο και την άγνοια και κρατούν την ανθρωπότητα μακριά από τη γνώση που θα μπορούσε να την απελευθερώσει.
Γνώση, η εσωτερική αναγνώριση της θεϊκής σπίθας. Από αυτή την άποψη, πολλές από τις αρχαίες θεότητες που απαιτούσαν θυσίες, φόβο και υπακοή μπορεί να μην ήταν τίποτε άλλο παρά εκδηλώσεις του Demiurge ή των αρχόντων του. Και αν είναι έτσι, τα Γνωστικά κείμενα δεν θα αποκάλυπταν μόνο την αληθινή φύση αυτών των οντοτήτων, αλλά και μια πιθανή διέξοδο, επανασυνδέοντας με τη θεϊκή σπίθα που κατοικεί βαθιά μέσα σε κάθε ανθρώπινο ον. Κι αν το κλειδί για την ελευθερία μας δεν βρίσκεται έξω, αλλά μέσα μας; Θα το εξερευνήσουμε αυτό περαιτέρω αργότερα.
Μη ανθρώπινες οντότητες
Ο Salvador Freyxido μίλησε ανοιχτά για τους αόρατους ιδιοκτήτες της γης, μη ανθρώπινα όντα που, σύμφωνα με τον ίδιο, βρίσκονται πίσω από την άνοδο πολλών θρησκειών, αυτοκρατοριών και δομών εξουσίας. Στο επίκεντρο των ερευνών του βρισκόταν μια προκλητική επανερμηνεία του Θεού της Παλαιάς Διαθήκης.
Για τον Freixido, ο Γιαχβέ δεν ήταν ένα υπέρτατο και υπερβατικό ον, αλλά μια ισχυρή οντότητα με τα δικά της συμφέροντα, που επέλεξε έναν συγκεκριμένο λαό, τους Εβραίους, για να πραγματοποιήσει τα σχέδιά του. Παρουσιάστηκε ως μια παντοδύναμη θεότητα με σκοπό να τους χειραγωγήσει και να τους υποτάξει μέσω του φόβου, της υπακοής και της θυσίας.
Αυτό το ον, σύμφωνα με τον Frey Sado, δεν ενεργούσε σαν ένας αγαπητός Θεός, αλλά μάλλον σαν ένας πραγματικός κοσμικός καλλιεργητής, μια νοημοσύνη που χρησιμοποιεί τους ανθρώπους για συγκεκριμένους σκοπούς. Οι απαιτήσεις του Γιαχβέ στις βιβλικές αφηγήσεις δεν ήταν σημάδια συμπόνιας, αλλά ελέγχου. Διέταξε εξοντώσεις, σφαγές και φρικτές τιμωρίες για κάθε ανυπακοή. Ο Μωυσής έλαβε άμεσες οδηγίες να εκτελέσει τους ηγέτες του λαού του επειδή λάτρευαν άλλους θεούς και αργότερα διατάχθηκε να εξοντώσει τους Μαδιανίτες, συμπεριλαμβανομένων των γυναικών και των παιδιών τους.
Αυτά είναι μερικά μόνο παραδείγματα από τις πολλές φρικαλεότητες που του αποδίδει η Βίβλος. Αυτό που τράβηξε περισσότερο την προσοχή του Freixedo ήταν οι λεπτομερείς οδηγίες που έδωσε ο Γιαχβέ για τις τελετουργίες θυσίας. Ποιο μέρος του ζώου έπρεπε να καεί; Πώς πρέπει να εκτελεστεί η τελετουργία; Τι πρέπει να προσφέρεται; Όλα αυτά, σκέφτηκε, δεν ήταν συμβολικά, αλλά λειτουργικά. Δημιουργούσαν μια συγκεκριμένη ενέργεια: τον πόνο και τον φόβο του ζώου, την παράδοση και την υπακοή του πιστού, την οποία αυτή η οντότητα χρησιμοποιούσε για κάποιο συγκεκριμένο σκοπό, ίσως ως μια μορφή τροφής.
Αλλά ο Γιαχβέ δεν ήταν μια μεμονωμένη περίπτωση. Άλλοι αρχαίοι πολιτισμοί που περιγράφονται στη Βίβλο λάτρευαν επίσης θεότητες που απαιτούσαν θυσίες αίματος. Το ίδιο συνέβαινε και στη Μεσοαμερική, όπου οι Αζτέκοι πρόσφεραν στους θεούς τους καρδιές που χτυπούσαν για να τους θρέψουν και να διατηρήσουν την κοσμική τάξη.
Γιατί αυτή η παγκόσμια σύμπτωση;
Τι κέρδιζαν αυτές οι οντότητες από τον πόνο, το αίμα και τη φωτιά;
Μήπως δεν ήταν απλώς τελετουργίες, αλλά μια μορφή τροφοδοσίας;
Ο Freyxido υπέθεσε ότι ίσως αυτές οι δυνάμεις χρειάζονταν αυτή την πυκνή, χαμηλής δόνησης ενέργεια για να μπορέσουν να υλοποιηθούν στη διάστασή μας.Από αυτή την άποψη, ο Γιαχβέ δεν θα ήταν ο ένας αληθινός Θεός, αλλά απλώς μία από τις πολλές ισχυρές οντότητες που, κατά τη διάρκεια της ιστορίας, χειραγωγούσαν την ανθρωπότητα για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι η Βίβλος πρέπει να ερμηνεύεται συμβολικά ή μεταφορικά. Ωστόσο, για τον Freixedo, δεν ήταν ένα πνευματικό ή ηθικό βιβλίο, αλλά ένα ιστορικό χρονικό, μια μαρτυρία των συναντήσεων μεταξύ ανθρώπων και μη ανθρώπινων νοημοσύνων που παρίσταναν τους θεούς.
Μήπως οι βιβλικές αφηγήσεις δεν ήταν οι πρώτες; Μήπως η προέλευσή τους έγκειται σε κάτι πολύ παλαιότερο, που κληρονομήθηκε από πολιτισμούς που μιλούσαν ήδη για θεούς που έρχονταν από τον ουρανό χιλιάδες χρόνια πριν;
Οι Θεοί που ήρθαν από τον ουρανό.
Το 1849, κατά τη διάρκεια ανασκαφών στα ερείπια της Νινευή στο σημερινό Ιράκ, ο αρχαιολόγος Austin Henry Layard ανακάλυψε την αρχαία βιβλιοθήκη του Ασουρμπανιπάλ. Εκεί, θαμμένες για αιώνες, βρίσκονταν πάνω από 20.000 σουμεριακές πινακίδες γραμμένες σε σφηνοειδή γραφή. Ανάμεσά τους υπήρχε ένας εκπληκτικός απολογισμός.
Η ιστορία των Ανουννάκι, όντα που κατέβηκαν από τον ουρανό, επιβλητικά και τρομακτικά, γνωστά για το μεγάλο τους ανάστημα, τη μεγαλοπρεπή τους παρουσία και την ικανότητά τους να μεταβάλλουν την ανθρώπινη γενετική. Δεν ήταν απλώς σεβαστές θεότητες,αλλά κοσμικοί μηχανικοί που,σύμφωνα με τα κείμενα,δημιούργησαν τους ανθρώπους ως τροποποιημένο είδος για να τους υπηρετήσουν.
Το πιο ανησυχητικό είναι ότι πολλές από αυτές τις αρχαίες αφηγήσεις συμπίπτουν σημείο προς σημείο με αποσπάσματα από τη Βίβλο. Το πιο εμφανές παράδειγμα είναι αυτό του μεγάλου κατακλυσμού, ο οποίος εμφανίζεται με παρόμοιες λεπτομέρειες στο Έπος του Γκιλγκαμές, αιώνες πριν καταγραφεί στη Γένεση. Ίσως η ίδια η ιστορία του Κήπου της Εδέμ να αναφερόταν σε αυτή τη γενετική τροποποίηση από τους Αννουνάκι.
Ο Freyxedo υποψιάστηκε ότι αυτές οι ομοιότητες δεν ήταν απλές συμπτώσεις. Στην πραγματικότητα, πίστευε ότι ένα μεγάλο μέρος της Παλαιάς Διαθήκης μπορεί να έχει οικοδομηθεί πάνω σε πολύ παλαιότερες ιστορίες, δανεισμένες από τους πολιτισμούς της Μεσοποταμίας.
Αυτή η σύνδεση μεταξύ του βιβλικού θεού και των θεών των Σουμερίων ήταν ιδιαίτερα δυσάρεστη για την εκκλησία και ορισμένους ακαδημαϊκούς τομείς. Σύμφωνα με τον ίδιο, η πληροφορία αυτή αποκρύφτηκε επειδή έθετε υπό αμφισβήτηση τους πυλώνες της επίσημης θρησκείας και υποδείκνυε μια ανησυχητική πιθανότητα, ότι οι θρησκείες δεν γεννήθηκαν για να μας φέρουν πιο κοντά στο θείο, αλλά για να μας κρατούν υπό έλεγχο.
Η άποψη αυτή αποκτά ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα όταν μελετάμε τις ουράνιες ιεραρχίες στη χριστιανική παράδοση. Σεραφείμ, Χερουβείμ, θρόνοι, εξουσίες, ηγεμονίες... Κι αν δεν ήταν αγγελιοφόροι της θεϊκής αγάπης, αλλά μέρη μιας εξελιγμένης μη ανθρώπινης δομής εξουσίας;
Το Βιβλίο του Ενώχ, που αποκλείστηκε από την κανονική Βίβλο, προσφέρει περισσότερες ενδείξεις. Διηγείται πώς ορισμένοι άγγελοι, που ονομάζονται «παρατηρητές», κατέβηκαν στη γη, πήραν ανθρώπους γυναίκες και γέννησαν γίγαντες. Τους Νεφιλίμ. Αυτοί οι άγγελοι δίδαξαν στους ανθρώπους απαγορευμένες τέχνες, όπως η μαγεία, η αστρολογία και η μεταλλουργία. Η εξέγερσή τους τιμωρήθηκε, σύμφωνα με το κείμενο, από τον Θεό.
Αλλά ποιοι ήταν πραγματικά αυτοί οι Παρατηρητές; Ορισμένοι σύγχρονοι ερευνητές έχουν συνδέσει άμεσα τους Ανουννάκι με τους Παρατηρητές από το Βιβλίο του Ενώχ, υποδηλώνοντας ότι μπορεί να πρόκειται για τις ίδιες οντότητες που είναι γνωστές με διαφορετικά ονόματα σε διαφορετικούς πολιτισμούς.
Αν αυτό ήταν αλήθεια, τότε αυτές οι οντότητες, είτε ονομάζονται θεοί, Παρατηρητές, έκπτωτοι άγγελοι ή Ανουννάκι, έχουν εμπλακεί σε μια τεράστια επιχείρηση χειραγώγησης και εξαγωγής ενέργειας από την αρχαιότητα.
Και αν δεν έφυγαν ποτέ, εξακολουθούν να δρουν από τις σκιές;
Μήπως σήμερα, με νέα ονόματα και πιο εξελιγμένες μεθόδους, συνεχίζουν να ελέγχουν την ανθρωπότητα;
Αρκεί να δούμε τον σύγχρονο κόσμο. Ατελείωτοι πόλεμοι, οικονομικές κρίσεις, παγκόσμιος φόβος, σκλαβιά μεταμφιεσμένη σε πρόοδο. Όλα δείχνουν ότι αυτές οι οντότητες δεν έχουν εξαφανιστεί. Έχουν απλώς εξελιχθεί. Δεν χρειάζονται πλέον ναούς. Τώρα τρέφονται από τον συλλογικό φόβο,την καθημερινή ανησυχία,τον πόνο εκατομμυρίων παγιδευμένων σε συστήματα που ούτε καταλαβαίνουν ούτε μπορούν να αλλάξουν. Αλλά αν δεν έχουν εξαφανιστεί, μπορούμε να βρούμε αποδείξεις ή στοιχεία για την παρουσία τους στον κόσμο σήμερα;
UFO, οι μεταμφιεσμένοι θεοί.
Στο βιβλίο "Ας υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας από τους θεούς", ο Frexedo παρουσιάζει μια προκλητική ιδέα ότι οι αρχαίοι θεοί και τα σύγχρονα UFO μπορεί να είναι οι ίδιες οντότητες,που προσαρμόζονται στην πολιτιστική και τεχνολογική εξέλιξη της ανθρωπότητας. Χθες εμφανίζονταν ως θεοί, άγγελοι ή δαίμονες. Σήμερα εμφανίζονται ως πλοία και εξωγήινα όντα. Δεν έχουν αλλάξει... Εμείς αλλάξαμε!
Αυτές οι νοημοσύνες, μακριά από το να επιδιώκουν την εξέλιξή μας, μπορεί να έχουν καθοδηγήσει θρησκείες,πολέμους και συστήματα ελέγχου από αόρατες σφαίρες για δικό τους όφελος. Ισχυρίστηκε μάλιστα ότι ορισμένες κυβερνήσεις, γνωρίζουν την ύπαρξή τους και έχουν συνάψει κρυφά συμφωνίες μαζί τους.
Ο Frexedo δεν αρνήθηκε τον Θεό, πίστευε σε μια πανταχού παρούσα συνείδηση που υπάρχει στα πάντα. Αλλά προειδοποίησε ότι μεταξύ αυτού του Θεού και εμάς υπάρχει μια κοσμική ιεραρχία όντων που λειτουργούν ως μεσάζοντες ή χειριστές. Γι' αυτό προειδοποιούσε, μην πιστεύετε ή αρνείστε τυφλά, παρατηρήστε, αμφισβητήστε, ερευνήστε. Η κατανόηση αυτής της πιθανής χειραγώγησης δεν πρέπει να μας οδηγήσει σε φόβο, αλλά σε βαθύτερη συνειδητότητα. Ο Freyxedo δεν καλούσε σε ηττοπάθεια, αλλά σε αφύπνιση.Αν αυτές οι οντότητες έχουν επηρεάσει τις πεποιθήσεις μας, τους θεσμούς και την αντίληψη της πραγματικότητας, τότε η αληθινή πράξη εξέγερσης είναι να ανοίξουμε τα μάτια μας, να σκεφτούμε για τον εαυτό μας και να υψώσουμε τη συνειδητότητά μας πάνω από τα συστήματα ελέγχου. Εδώ είναι που μπαίνει στο παιχνίδι ο αληθινός σκοπός του ανθρώπου, όχι ως σκλάβου των εξωτερικών δυνάμεων,αλλά ως πρωταγωνιστή του δικού του εσωτερικού ταξιδιού. Το ταξίδι του ήρωα και η πνευματική απελευθέρωση Αν και κατά καιρούς το όραμα του Frexedo μπορεί να φαίνεται σκοτεινό ή προκλητικό,το μήνυμά του δεν ήταν μήνυμα απόγνωσης αλλά συνειδητοποίησης.
Δεν είμαστε καταδικασμένοι.
Δεν είμαστε παγιδευμένοι χωρίς διέξοδο.
Πάντα επέμενε ότι το μυαλό μας και η συνείδησή μας είναι τα μόνα πραγματικά εργαλεία που έχουμε για να απελευθερωθούμε από τον έλεγχο και τη χειραγώγηση.
Κατοικούμε σε ένα διπλό σύμπαν και αυτή η δυαδικότητα δεν είναι ένα λάθος ή μια φυλακή από μόνη της,αλλά ένας θεμελιώδης νόμος του υλικού πεδίου. Από τους αρχαιότερους πολιτισμούς,μιλούσαν για αυτήν ως μια κοσμική αρχή,γιν και γιανγκ,παράδεισος και κόλαση,μέρα και νύχτα,διαστολή και συστολή,ύλη και πνεύμα.
Το Κυβάλιον, ένα βασικό ερμητικό κείμενο, το συνοψίζει με σαφήνεια στη δεύτερη αρχή του. Τα πάντα είναι διπλά. Τα πάντα έχουν δύο πόλους. Τα πάντα έχουν το ζεύγος των αντιθέτων τους. Η δυαδικότητα είναι η δύναμη που οδηγεί την κίνηση, που επιτρέπει την εξέλιξη και τη μάθηση. Χωρίς τη νύχτα, δεν θα καταλαβαίναμε το φως. Χωρίς τον θάνατο, δεν θα εκτιμούσαμε τη ζωή. Όσο βρισκόμαστε σε αυτό το επίπεδο, πρέπει να μάθουμε να κινούμαστε μέσα σε αυτό το παιχνίδι των πολικοτήτων. Όχι από παραίτηση, αλλά από γνώση. Γι' αυτό η γνώση, η Γνώση, είναι τόσο σημαντική. Και αυτό ακριβώς είναι που οι θρησκείες και οι ελίτ προσπαθούν να μας κρατήσουν μακριά από αυτό εδώ και χιλιετίες. Επειδή η γνώση απελευθερώνει...
Αλλά κάτι αλλάζει.
Χιλιάδες, εκατομμύρια ψυχές αφυπνίζονται.
Το διαδίκτυο, αν και μπορεί να είναι δίκοπο μαχαίρι, έχει παίξει καθοριστικό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία. Βλέπουμε πώς η προσοχή μας αποσπάται συνεχώς από άπειρους κύκλους, από ειδήσεις που διαδίδονται σαν πυρκαγιά, πολλές από τις οποίες έχουν σχεδιαστεί για να μας κρατούν σε συχνότητες φόβου, ανησυχίας και έλλειψης. Και όμως, είναι επίσης μια τεράστια πηγή γνώσης, ένας τρόπος να συνδεθούμε με ομοϊδεάτες, ανεξάρτητα από τον τόπο.
Αν μάθουμε να χρησιμοποιούμε τη λογική μας και την επίγνωσή μας, αν φιλτράρουμε τις πληροφορίες μέσω της εσωτερικής μας φωνής, μπορούμε να έχουμε πρόσβαση σε μια βαθιά σοφία που σε άλλες εποχές προοριζόταν μόνο για λίγους. Αλλά δεν αρκεί να συσσωρεύουμε διανοητικές γνώσεις. Αυτό είναι μόνο το πρώτο βήμα. Η αληθινή σοφία βρίσκεται μέσα μας, στην αφύπνιση εκείνης της θεϊκής σπίθας που όλοι κουβαλάμε μέσα μας, στη βαθιά πράξη της ανάμνησης του ποιοι πραγματικά είμαστε.
Ο Frixedo το κατάλαβε με αυτόν τον τρόπο. Ναι, υπάρχουν οντότητες που μπορεί να τρέφονται από τα πιο πυκνά συναισθήματά μας. Ακριβώς όπως εμείς καταναλώνουμε φυτά και ζώα για να ζήσουμε, μπορεί να υπάρχουν όντα που τρέφονται από την ανθρώπινη προσπάθεια και τα συναισθηματικά πεδία. Αλλά αυτό ΔΕΝ μας καθιστά αναπόφευκτα θύματα.
Έχουμε τη δύναμη να αποφασίσουμε τι είδους ενέργεια θα παράγουμε.
Και εκεί βρίσκεται το κλειδί.
Αν ζούμε παγιδευμένοι σε καταστάσεις φόβου, θυμού, ενοχής ή αγανάκτησης, ευθυγραμμιζόμαστε με τις χαμηλότερες συχνότητες του συστήματος. Αν όμως καλλιεργούμε την αγάπη,τη συμπόνια,την ευγνωμοσύνη,τη δημιουργικότητα ή την ειρήνη, ανεβάζουμε τη δόνησή μας πάνω από αυτή την επιρροή. Σταματάμε να είμαστε γρανάζια. Αρχίζουμε να είμαστε συνειδητότητα.Οι Γνωστικοί,στους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού, μιλούσαν για μια ανθρωπότητα παγιδευμένη σε έναν απατηλό κόσμο που κυβερνιέται από Αρχόντες, νοημοσύνες που κρατούσαν τις ψυχές σε ύπνο, παγιδευμένες σε έναν κύκλο πόνου και λήθης. Δίδασκαν όμως επίσης ότι μέσα σε κάθε ανθρώπινο ον υπάρχει μια θεϊκή σπίθα, ένας ιερός σπόρος που προέρχεται από τον αληθινό κόσμο, και ότι αυτή η σπίθα μπορεί να ενεργοποιηθεί μέσω της Γνώσης, μιας εσωτερικής γνώσης, όχι διανοητικής, αλλά πνευματικής.
Η γνώση της αλήθειας σημαίνει να θυμόμαστε ποιοι είμαστε, από πού προερχόμαστε και πού μπορούμε να επιστρέψουμε.
Σύμφωνα με αυτό το όραμα, η αφύπνιση δεν είναι ένας εξωτερικός αγώνας, αλλά μια εσωτερική εξέγερση, μια ιερή πράξη μνήμης που διαλύει την απάτη και σπάει τα πέπλα της άγνοιας.
Αυτό συνδέεται βαθιά με τις διδασκαλίες πολλών σοφών σε όλη την ιστορία. Ο Ιησούς μίλησε για τη βασιλεία του Θεού ως κάτι που βρίσκεται μέσα μας. Ο Βούδας δίδαξε ότι η φώτιση έρχεται όταν κάποιος βλέπει καθαρά. Οι αλχημιστές προσπαθούσαν να μετασχηματίσουν το μόλυβδο της ψυχής σε πνευματικό χρυσό. Όλοι έδειχναν το ίδιο πράγμα, την αφύπνιση της συνείδησης ως το μονοπάτι προς την απελευθέρωση. Και αυτή η αφύπνιση δεν είναι παθητική. Είναι βαθιά προσπάθεια. Είναι το ταξίδι του ήρωα για το οποίο μίλησε ο Joseph Campbell. Ένα ταξίδι της ψυχής που περνάει από δοκιμασίες, πέφτει, ανυψώνεται, πεθαίνει συμβολικά και ξαναγεννιέται. Πολλοί αισθάνονται βαθιά μέσα τους ότι δεν ανήκουν πλήρως σε αυτόν τον κόσμο, ότι υπάρχει κάτι περισσότερο, κι ότι έχουν ξαναβρεθεί εδώ.
Ίσως είναι αλήθεια. Ίσως είμαστε αρχαίες ψυχές παγιδευμένες σε έναν κύκλο, αλλά με τη δυνατότητα να τον σπάσουμε. Ο Frexedo πίστευε ότι κάθε πράξη συνειδητοποίησης, κάθε φωτεινή σκέψη, κάθε χειρονομία καλοσύνης είναι ένας τρόπος να σπάσουμε τα ξόρκια, να βγούμε από το σενάριο, να αποσυνδεθούμε από το σύστημα ελέγχου και να επανασυνδεθούμε με την πηγή. Γιατί παρόλο που αυτό το επίπεδο χαρακτηρίζεται από δυαδικότητα, το πνεύμα μας δεν το χαρακτηρίζει. Το πνεύμα θυμάται. Το πνεύμα υπερβαίνει. Και με το να θυμόμαστε ποιοι είμαστε, με το να επιλέγουμε συνειδητά την ανώτερη πλευρά της πολικότητας, αρχίζουμε να απελευθερωνόμαστε.
Αυτή είναι η αληθινή αφύπνιση.
Και αυτή είναι η μεγαλύτερη απειλή που μπορούμε να θέσουμε σε εκείνους που πάντα τρέφονταν από το ασυνείδητό μας.
Και τι μπορούμε να κάνουμε στην καθημερινή μας ζωή;
Όπως είπαμε προηγουμένως, η γνώση δεν επιτυγχάνεται αποκλειστικά μέσω βιβλίων ή θεωριών. Δεν είναι ένα βραβείο για τον πιο μορφωμένο, αλλά μια ζωντανή άμεση εμπειρία, ένας διαφορετικός τρόπος κατοίκησης της ύπαρξης. Για να αφυπνιστούμε, δεν αρκεί να γνωρίζουμε. Πρέπει να βιώσουμε. Να δούμε τι συμβαίνει μέσα μας και γύρω μας. Να δούμε τι μας οδηγεί, τι μας κυριαρχεί, τι ζει μέσα μας. Και γι' αυτό, το πρώτο βήμα είναι η αυτοπαρατήρηση, όχι ως κριτής, αλλά ως σιωπηλός μάρτυρας. Να παρακολουθούμε τον εαυτό μας εν μέσω χάους, εν μέσω ρουτίνας, όταν το εγώ αντιδρά, όταν το συναίσθημα μας παρασύρει, όταν η σκέψη επαναλαμβάνεται σαν άρρωστο μάντρα.
Να παρατηρούμε χωρίς να απορρίπτουμε.
Απλά να βλέπουμε.
Γιατί αυτό που βλέπουμε αρχίζει να χάνει τη δύναμή του και αυτό που βλέπουμε με φως αρχίζει να μεταμορφώνεται.
Ακολουθεί η σιωπή. Όχι εξωτερική σιωπή, αλλά εσωτερική σιωπή. Ένας ιερός χώρος που πολλοί έχουν ξεχάσει, αλλά που είναι ακόμα εκεί και περιμένει. Ο διαλογισμός, όσο απλός κι αν φαίνεται, μας φέρνει πίσω σε αυτόν τον εσωτερικό ναό όπου το μυαλό ηρεμεί και η φωνή του ουσιώδους αρχίζει να ψιθυρίζει.
Η ψυχή δεν φωνάζει.
Μιλάει απαλά.
Μόνο στη σιωπή μπορούμε να την ακούσουμε.
Τότε έρχεται η διαπίστωση.
Ζούμε σε έναν κόσμο γεμάτο θόρυβο που επιβάλλεται, που μας βομβαρδίζει συνεχώς με ερεθίσματα, απόψεις και προκατασκευασμένους φόβους. Γι' αυτό πρέπει να αναρωτηθούμε, όπως κάποιος που ρωτάει έναν χρησμό : Είναι αυτό το συναίσθημα δικό μου ή μου το φύτεψαν; Αυτή η σκέψη με απελευθερώνει ή με δεσμεύει; Η ακονισμένη συνείδηση είναι το σπαθί που κόβει την απάτη, αλλά δεν αρκεί να βλέπεις ή να καταλαβαίνεις. Πρέπει να καλλιεργήσουμε την καρδιά, γιατί η γνώση χωρίς αγάπη γίνεται στεγνή, στείρα.
Η αληθινή σοφία ανθίζει όταν έχει τις ρίζες της στη συμπόνια, στη συγχώρεση, στη συνειδητή αγάπη. Εκείνη την αγάπη που στηρίζει, που μεταμορφώνει, που θεραπεύει. Αυτή η αγάπη που δεν μπορεί να χειραγωγηθεί αλλά ούτε και να σκληρύνει. Και τότε ακολουθεί η αποσύνδεση από το θόρυβο.
Το σύστημα τρέφεται από την προσοχή μας.
Μας θέλει αφηρημένους, διχασμένους, εκνευρισμένους, σβήνοντας τη συνεχή ροή πληροφοριών, σταματώντας την ατελείωτη κύλιση, επιλέγοντας προσεκτικά τι επιτρέπουμε στο ενεργειακό μας πεδίο.
Η ανάκτηση της προσοχής, είναι μια επαναστατική πράξη.
Η ανάκτηση της προσοχής είναι η ανάκτηση της συνείδησης.
Και τέλος, να θυμόμαστε… Να θυμηθούμε ποιοι είμαστε.
Να θυμάστε ότι αυτό είναι ένα ταξίδι.
Ότι τίποτα από όλα αυτά δεν είναι τυχαίο.
Ότι κάθε μέρα, κάθε κατάσταση, κάθε σκιά και κάθε φως είναι μέρος της διαδικασίας. Και ότι έχουμε ως αποστολή να αφυπνιστούμε. Όχι από το εγώ, αλλά από τον εαυτό μας. Να επιστρέψουμε στην Ιθάκη μας. Να επιστρέψουμε στην προέλευση, γιατί η αληθινή αφύπνιση δεν είναι μια θεωρία ή μια περαστική τάση. Είναι ένας τρόπος να βλέπουμε τον κόσμο. Είναι το περπάτημα με τα μάτια του πνεύματος ορθάνοιχτα, με πλήρη επίγνωση, χωρίς να παρασύρεστε από το απατηλό τραγούδι των Σειρήνων, αυτόν τον ιστό της πλάνης μέσα στον οποίο οι περισσότεροι παραμένουν κοιμισμένοι.
Αναπτύσσοντας τη γνώση,την εσωτερική γνώση και αναγνωρίζοντας αυτούς που κινούν τα νήματα από τις σκιές, αρχίζουμε να απενεργοποιούμε τους μηχανισμούς ελέγχου τους. Απελευθερώνουμε το νου από τις πανάρχαιες παγίδες τους και, επιλέγοντας συνειδητά την πολικότητα του καλού, του φωτός, μετασχηματίζουμε την πραγματικότητά μας από μέσα και την προβάλλουμε προς τα έξω.
Ελπίζω αυτές οι πληροφορίες να ήταν χρήσιμες και να εμπλουτίζουν.
Σας ευχαριστώ πολύ που παρακολουθήσατε μέχρι το τέλος.
Πηγή βίντεο - Επιμέλεια/απομαγνητοφώνηση βίντεο/διαμόρφωση : Φοίνιξ Copyright© All rights Reserved
ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΕΙΣΤΕ ΤΟ ΕΘΝΟΣ!
Δεν χρειαζόμαστε ψευτο-κυβερνήτες γιατί μπορούμε να Κυβερνήσουμε. Δεν χρειαζόμαστε ψευτο-δασκάλους γιατί μπορούμε να Διδάξουμε. Δεν χρειαζόμαστε ψεύτικους θεούς γιατί όλα είναι Θεός... Πάντοτε ήταν...
