Ζητούνται αμφισβητίες πολίτες ...μήπως και φρενάρουν λίγο κάποιοι, που ρεζιλεύουν με την βλακεία τους, τον πραγματικό πατριώτη και την έννοια του όρου

Μην βασίζεστε στην κυβέρνηση- κυβερνήστε τον εαυτό σας. Δε πατάμε στις στημένες εκλογές τους! Δεν στηρίζουμε το σύστημα που μας δολοφονεί!

Ποιο είναι το κόμμα που είναι ενάντια στο σύστημα;; Που δεν έχει σχέσεις με επιχειρηματίες, δεν αποτελείται από επαγγελματίες πολιτικούς, που δεν έχει σχέσεις με νεοταξίτες και αντιδρά στη νέα τάξη; Ποιο είναι το κόμμα που αποτελείται από ηθικά άφθαρτους ανθρώπους; Ποιο είναι το κόμμα που δε λαϊκίζει; Ποιο είναι το κόμμα που ποτέ δεν έχει πιαστεί να λέει ψέματα και ποτέ δεν παρανόμησε;

Είναι απλό: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.

Ο Κασιδιάρης σερβίρεται ως ο “σωτήρας” του ‘κοινοβουλευτισμού’ - όπως νομίζουν οι αφελείς. “Παίζει” σε όλα τα “παιχνίδια” των δοσίλογων και αυτό είναι εμφανέστατο. Όλους θα τους σώσει ο Κασιδιάρης, ο "αδικημένος" Ξανθόπουλος, το βασανισμένο από το σύστημα παιδί του λαού, ο άσσος στο μανίκι των κρατιστών που επι-βουλεύονται την εξουσία με οποιοδήποτε κόστος …

Ο αντιφασισμός είναι το χειρότερο προϊόν του φασισμού…

"Όταν ο Μπορντίγκα λέει ότι ο αντιφασισμός είναι το χειρότερο προϊόν του φασισμού, προειδοποιεί -όπως είχε κάνει ήδη ο Ζορζ Μπατάιγ το 1935- για τον κίνδυνο να καταστεί
ένας αγώνας σε κλειστό πεδίο, σε μια μάχη ειδικών, ένας πόλεμος όπου πρωτίστως πρέπει να συντριβεί ο αντίπαλος." (Ραούλ Βάνεγκεμ).

Το πραγματικό δίλημμα των λαών - εθνών όλης της γης είναι:Δημοκρατία ή Ολιγαρχία; Και καλούμαστε να λάβουμε ενεργή θέση, καθιστώντας επίκαιρο το πρωταρχικό ερώτημα της πολιτικής : Ποιος αποφασίζει ή ποιος πρέπει να αποφασίζει;


Η Πολιτική δεν είναι "ιδεολογική" σύγκρουση. Είναι μια μυθοπλαστική σύγκρουση
για το ποιος αποφασίζει, ανάμεσα σε όσους έχουν προσκυνήσει αυτούς που παίρνουν
τις πραγματικές αποφάσεις.


Στην Ελλάδα, έχουμε μεγαλύτερη ευθύνη έναντι της ιστορίας και του εαυτού μας να επαναφέρουμε τις πραγματικές απαντήσεις στα πραγματικά ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΑ προβλήματα.

Οι λαοί και τα έθνη μπορούν ενωμένα να επιβάλλουν τις δικές τους λύσεις.

Οι ιδεολογίες και τα κόμματα το μόνο που μπορούν είναι να υπηρετήσουν τις λύσεις των λίγων.


ΣΕ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΚΑΙ ΑΣΥΣΤΟΛΑ ΕΛΛΗΝΑΚΟ ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΟΥΝ ΚΑΛΑ ΟΤΙ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΚΩΘΩΝΙ ΤΟΥΣ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ...


Ο Ελληνισμός είναι η ιστορική εκείνη παράδοση που γέννησε την ιδέα για κοινωνίες με κέντρο τον άνθρωπο, απαλλαγμένες από τον δυνάστη και τον δεσπότη. Αυτο-κυβερνώμενες συλλογικά ελεύθερες κοινωνίες με δημο-κρατία. Η ιδέα αυτή γεννήθηκε και ζει μαζί με τον Ελληνισμό. Κι εμείς, όσοι μεταδίδουμε την ιδέα της δημο-κρατίας, είμαστε οι συνεχιστές αυτής της ιστορικής παράδοσης.

Η Ελληνική κοινωνία, στην παρούσα φάση, είναι “χαμένη στον ωκεανό”. Είναι βαθειά απελπισμένη αλλά βασικά είναι ζαλισμένη. Και γι’ αυτό δεν μπορεί να δει αυτό που εμείς βλέπουμε τόσο καθαρά. Δεν μπορεί να δει, ακόμα, πως το πρόβλημά της είναι πρόβλημα όχι προσώπων αλλά θεσμών. Όχι οικονομικό αλλά πολιτικό. Δεν μπορεί να δει και να συνειδητοποιήσει πως αυτό που πρέπει να διευθετήσει είναι αλλαγές στο πολίτευμα. Αλλαγές στους πολιτικούς θεσμούς ώστε να πάρει η ίδια την εξουσία, σαν πολιτικός θεσμός. Σαν Δήμος.

Η “παραζάλη” βέβαια αυτή της κοινωνίας είναι αποτέλεσμα μια τεράστιας και διαρκούς ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ επιχείρησης που κοστίζει στο εγχώριο και διεθνές σύστημα πολλά χρήματα και πόρους.

Εμείς ασκηθήκαμε στο να αναγνωρίζουμε τις πηγές αυτής της παραζάλης, τις αιτίες της, τις διαδρομές της. Τα πρόσωπά της -πρόσωπα στην κυριολεξία. Μάθαμε να αναγνωρίζουμε και την παραζάλη αλλά και τους “παραζαλιστές”. Είναι οι φορείς της παραζάλης. Κι έχουμε τέτοιους...ακόμα και κοντά μας. Ακόμα και πολύ κοντά μας...

Διότι ενώ αυτό πού έχουμε να κάνουμε είναι να δείξουμε στους πολλούς, στην Ελληνική κοινωνία, πως αυτό που απαιτείται είναι θεσμικές - πολιτειακές αλλαγές, αλλαγές στο πολίτευμα, υπάρχουν φωνές που ακόμα επιμένουν να επικεντρώνουν στην οικονομία και αλλού και γίνονται έτσι η αιτία που τα λαϊκά αιτήματα είναι ακόμα οικονομικού και όχι πολιτικού και θεσμικού χαρακτήρα.

Αποχή και μακριά

Δεν χρειαζόμαστε αρχηγούς, ηγέτες και προέδρους. Και ούτε θα πρέπει να χρειαστούμε ποτέ.

Δε πατάμε στις στημένες εκλογές τους…


Καμία σχέση με τους αριβίστες. Καμία σχέση με τους βαρεμένους…που μας έχωσαν στο σφαγείο της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης... Αυτή είναι η άποψη του blog, αυτή θα ακολουθήσουμε και την θεωρούμε ως την ύστατη πολιτική αντίσταση στη λαίλαπα της κομματοκρατίας...

Ένας πολεμιστής δεν μπορεί να ελέγχεται ή να υπνωτίζεται πλέον. Η πλάνη του γραμμικού χρόνου πείθει ότι οι μάχες χάνονται, ότι ο περιορισμός είναι υπαρκτός και ότι η ελευθερία είναι ακόμα ένα όνειρο θερινής νυκτός. Αλλά μόνο ένας πολεμιστής γνωρίζει ότι οι μάχες είναι οι εμπειρίες μάθησής του για να ξεσκεπάσει το Μάτριξ, είναι τα διδακτικά εργαλεία που τον κάνουν δυνατότερο, άφθαρτο, ισχυρότερο για την τελική του μάχη.

Μόνο ένας αληθινός πολεμιστής μπορεί να αναγνωρίσει τις μηχανές, κάτω από τις ανθρωπόμορφες προσποιήσεις τους. Γιατί μόνο ένας πολεμιστής έχει το θάρρος να συνθλίβει κάθε παραπλανητικό πρόγραμμα στον ίδιο του το νου, επομένως γίνεται ατρόμητος, καθαρίζοντας τη δική του Όραση. Οι πολεμιστές αναγνωρίζουν ο ένας τον άλλον, αλλά δεν αλληλοεξαρτώνται για την ατομική τους ελευθερία. Γνωρίζουν ότι ο καθένας πρέπει να αναλάβει την ευθύνη για τη δική του υποδούλωση καθώς και να κάνει τη δική του επιλογή να ελευθερωθεί – ή όχι. Οι μόνοι εχθροί τους οποίους αναγνωρίζουν έξω από την προγενέστερη ασυνείδητη ύπνωση τους, είναι αυτοί που θέλουν να παραμένουν μηχανές (είτε πιστεύοντας ότι είναι ελεύθεροι, είτε νομίζοντας ότι η σκλαβιά είναι το πεπρωμένο τους). Η συγκάλυψή τους είναι άκρως πειστική, αλλά μόνο για όσους βρίσκονται σε χαμηλότερο επίπεδο συνειδητότητας από αυτό των πολεμιστών.

Πάνω από όλα και περισσότερο από όλα, ένας αληθινός πολεμιστής στέκεται ενάντια στους αποκαλούμενους αρχηγούς, οδηγούς, δασκάλους, γκουρού που παραπλανούν τους αδαείς, οι οποίοι ψάχνουν απαντήσεις και λύτρωση έξω από τον Εαυτό τους. Αυτοί οι εκμεταλλευτές τρέφονται από τους υπνωτισμένους, με ψέματα, πρακτικές και πεποιθήσεις που προσφέρουν ψεύτικες υποσχέσεις και αδιέξοδα. Αποτελούν κύρια πηγή ενέργειας για το Μάτριξ –εν αγνοία τους.

Έφτασε η ώρα. Ας αρχίσει ο πόλεμος, ο μεγαλύτερος πόλεμος που έχει διεξαχθεί!

Ένας πόλεμος για την Ανθρώπινη Συνειδητότητα.

Για την Αλήθεια.

Για την Ελευθερία.

Μην νομίζεις ότι γνωρίζεις την έννοια αυτών των λέξεων. Δεν γνωρίζεις! Το Μάτριξ έχει διαστρεβλώσει όλες τις έννοιες, όλες τις γλώσσες, όλα τα μυαλά. Μπορείς είτε να επιστρέψεις στην ύπνωσή σου (ανεξάρτητα από ό,τι έχεις διαβάσει εδώ), νομίζοντας ότι βρίσκεσαι στο «σωστό δρόμο» ή μπορείς να αμφισβητήσεις ΟΛΑ όσα νομίζεις ότι ξέρεις – κάτι που είναι εντελώς τρομακτικό και αδιανόητο για τους περισσότερους. 

Ο κρατισμός λειτουργεί μόνο όταν τα ανθυγιεινά, διχασμένα άτομα δημιουργούν μια νοοτροπία "εμείς εναντίον αυτών". Δεν μπορεί να συνεχιστεί αν οι άνθρωποι είναι υγιείς και συνδεδεμένοι. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αν οι άνθρωποι συνειδητοποιήσουν ότι η ελευθερία είναι πρωταρχικής σημασίας. Εν ολίγοις: ο κρατισμός αποτυγχάνει όταν αρκετοί άνθρωποι επιτύχουν μια αίσθηση ελευθερίας και ευημερίας ΕΞΩ από το κράτος.

Η υπέρβαση του κρατισμού απαιτεί μια ιδιαίτερη γεύση θάρρους που δεν υπάρχει εύκολα στον μέσο άνθρωπο. Είναι ένα είδος θάρρους που πρέπει να γεννηθεί μέσα από μεγάλες ψυχολογικές αναταραχές και το θάνατο της πολιτισμικής προετοιμασίας του ατόμου. Πρέπει να περιθάλπεται και να καλλιεργείται καθημερινά, για να μην γλιστρήσει πίσω στην παθητικότητα ή σε τυπικούς, αναποτελεσματικούς και ξεπερασμένους τρόπους θάρρους. Πρέπει να καθοδηγείται από μια μοναδική και τολμηρή γεύση ηγεσίας: μια ριζοσπαστική ηγεσία που ελέγχει και εξισορροπεί τις δομές εξουσίας και διδάσκει στους άλλους πώς να κάνουν το ίδιο. Αυτός είναι ο αντικρατισμός.

Η ελευθερία αρχίζει με την υπέρβαση των ψευδών αληθειών. Ψευδής αλήθεια είναι κάθε πεποίθηση που θεωρείται άκυρη σύμφωνα με τους συμπαντικούς νόμους. Είναι δική μας ευθύνη και μόνο να το καταλάβουμε αυτό. Κανείς άλλος δεν μπορεί να το κάνει για εμάς. Είναι δική μας ευθύνη και μόνο να αμφισβητήσουμε αυτά που μας έχουν διδάξει.

Αν, όπως προειδοποίησε ο Βολταίρος, "Καμία νιφάδα χιονιού σε μια χιονοστιβάδα δεν αισθάνεται ποτέ υπεύθυνη", τότε ο αντίλογος του αντικρατιστή είναι: “αν αρκετές νιφάδες χιονιού αναλάβουν την ευθύνη να αποστασιοποιηθούν από τη χιονοστιβάδα, τότε δεν υπάρχει χιονοστιβάδα”...

Διαβάστε περισσότερα »