Πώς τελειώνει αυτή η μάχη; Ποιος θα είναι ο νικητής;
Τα καλά νέα είναι ότι η νίκη ή η ήττα είναι επιλογές...
Η Ανθρωπότητα είναι σπασμένη. Σπάσαμε χιλιάδες χρόνια πριν...
Το υποτιθέμενο μυστήριο, για το αν η Ατλαντίδα ήταν πραγματικά ένα βασίλειο που χάθηκε στο χρόνο, διαλύεται μετά την ανάγνωση των γραπτών του Πλάτωνα για τη μυθική της κατάσταση. Όπως περιγράφεται στους διαλόγους του Τίμαιου και Κριτία, και οι δύο γραμμένοι γύρω στο 360 π.Χ., το νησιωτικό έθνος ήταν μια ειδυλλιακή χώρα της αφθονίας.
Οι κάτοικοι του που ορίστηκαν από τον Ποσειδώνα, «περιφρονούσαν τα πάντα εκτός από την αρετή». Τελικά, όμως, «η ανθρώπινη φύση πήρε το πάνω χέρι», προκαλώντας τους να χάσουν την εύνοια των θεών και καταδικάζοντας το βασίλειο να γίνει ένα «αδιάβατο φράγμα λάσπης» μετά από έναν καταστροφικό σεισμό.
Το βίντεο του Voices of the Past παρέχει μια άμεση μετάφραση των σωζόμενων αναφορών του Πλάτωνα για την Ατλαντίδα από τον Κριτία. Το δε κείμενο, δίνει μια ενδιαφέρουσα εικόνα για τον Αθηναϊκό πολιτισμό κατά τη διάρκεια της ζωής του Πλάτωνα.
Ένα φανταστικό έθνος φτιαγμένο στην ιδανική κοινωνία, ο Πλάτων παρ 'όλα αυτά αφήνει λίγες λεπτομέρειες στη φαντασία του αναγνώστη στις περιγραφές του για τη γη. Πέρα από τις δομές της κυβέρνησης της Ατλαντίδας και τον χαρακτήρα των ανθρώπων της, το κείμενο είναι γεμάτο με περίπλοκες λεπτομέρειες για θέματα που κυμαίνονται από την τοπική άγρια ζωή έως την κουζίνα, την αρχιτεκτονική και το σχέδιο.
Φαινομενικά πρόκειται για μια ηθική ιστορία ενός λαού που τα είχε όλα και τα έχασε από την απληστία και την εχθρότητα των Κρονίων ιθυνόντων… Και “η ιστορία επαναλαμβάνεται”…
Ως είδος έχουμε υπομείνει αφάνταστες κακουχίες, κακοποίηση και βία -και ως αποτέλεσμα έχουμε θέματα εγκατάλειψης, θέματα αυτο-απέχθειας, θέματα συμπλέγματος κατωτερότητας και πλήρη έλλειψη αυτοσεβασμού και εκτίμησης. Είμαστε εξ ορισμού, τα τέλεια θύματα, τα οποία με τη σειρά τους μας μετεξέλιξαν σε τέλειους σκλάβους.
Το πιο δύσκολο χάπι που πρέπει να καταπιούμε, είναι ακριβώς αυτό- η αναγνώριση του γεγονότος ότι μολυνθήκαμε σε σημείο να χάσουμε τον εαυτό μας μέσα στο τραύμα. Είμαστε τα αιώνια θύματα ενός συνδρόμου της Στοκχόλμης που αδυνατούμε να αναγνωρίσουμε -οι υπάκουοι σκλάβοι που εξαπατήθηκαν νομίζοντας ότι είναι ελεύθεροι.
Η Μεγάλη Αφύπνιση δεν είναι τίποτε άλλο από τη συλλογική διαδικασία επούλωσης από το σωματικό, συναισθηματικό και ψυχολογικό τραύμα στο οποίο έχουμε υποβληθεί εδώ και χιλιετίες.
Κάθε διαδικασία θεραπείας, ξεκινά με την ταπεινότητα και το θάρρος να αποδεχτούμε την αλήθεια και σε αυτή την περίπτωση, η ανθρωπότητα πρέπει να αναγνωρίσει ότι έχουμε απεγνωσμένη ανάγκη από θεραπεία, κατεύθυνση και λύτρωση.
Μόνο κάνοντας την επώδυνη εσωτερική δουλειά, θα αποκτήσουμε τη δύναμη να αντιμετωπίσουμε την ιστορία μας, τους θύτες μας, την αλήθεια μας και να σπάσουμε επιτέλους τα ψυχικά δεσμά που μας κρατούν ώστε να τρέφουμε, να συμμορφωνόμαστε και να συνεργαζόμαστε με την ίδια μας την υποδούλωση.
Βρισκόμαστε εν μέσω της μεγαλύτερης μάχης της ανθρωπότητας- της μάχης για την ελευθερία μας, αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι η νίκη θα επιτευχθεί ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ κατακτήσουμε το ίδιο μας το μυαλό.
Βρισκόμαστε σε πόλεμο και το πεδίο της μάχης φίλοι μου, εντοπίζεται ανάμεσα στα αυτιά μας...
Πώς τελειώνει αυτή η μάχη; Ποιος θα είναι ο νικητής;
Αν είστε ξύπνιοι εδώ και αρκετό καιρό, θα έχετε πιθανώς συνειδητοποιήσει ότι αυτό που βιώνουμε είναι ένας πνευματικός πόλεμος. Ένας πόλεμος μεταξύ του καλού και του κακού, μεταξύ του φωτός και του σκότους, μια μάχη για τις ψυχές μας ενάντια στα ξόρκια των Κρόνιων, αποστατικών “ελίτ” που αθέατοι, μας παρακολουθούν και καθορίζουν τις “ζωές” και το θάνατό μας...
Είναι ένας πόλεμος που διεξάγεται εδώ και χιλιετίες, από την "πτώση του ανθρώπου". Ως ορόσημο της πτώσης για τον Ελληνισμό, αναφέρεται το τέλος των Ελευσινίων Μυστηρίων από τον ιστορικό Ευνάπιο, ο οποίος είχε μυηθεί κι ο ίδιος στα Μυστήρια κι είχε γίνει ιεροφάντης. Τελευταίος νόμιμος ιεροφάντης των Μυστηρίων φαίρεται από τις πηγές να είναι ο Ευμολπίδης Νεστόριος, ο οποίος «ανήγγειλε την αρχή της μεγάλης πνευματικής νύχτας για την ανθρωπότητα».
Η κατανάλωση του “μήλου” από το "Δέντρο της Γνώσης του Καλού και του Κακού", οδήγησε την ανθρωπότητα να βιώσει ακριβώς αυτό- τις δύο όψεις του νομίσματος. Φως και σκοτάδι, αγάπη και φόβος, ομορφιά και ασχήμια, *ενσυναίσθηση και περιφρόνηση, εγωισμός και αλτρουισμός, καλό και κακό.
Από τότε παλεύουμε με αυτές τις πολικότητες. Αλλά πώς τελειώνει αυτή η μάχη; Ποιος θα είναι ο νικητής; Τι σημαίνει να χάσουμε;
Οι νικητές θα είναι εκείνοι που είναι αρκετά δυνατοί για να προστατεύσουν την ψυχή τους από κάθε μορφή πειρασμού, χειραγώγησης, εξαπάτησης και εξαναγκασμού.
Θα είναι εκείνοι, που πάνω απ' όλα θα κρατήσουν τη θεϊκή τους ουσία και την οργανική τους φύση. Εκείνοι που κατανοούν το νόημα και τον σκοπό της ζωής, γιατί αυτοί θα είναι που δεν θα δελεαστούν από την υπόσχεση μιας ανώδυνης, συνθετικής ύπαρξης και ψηφιακής αθανασίας που θα έρθει με τη μορφή εκείνων που θα επιλέξουν να συγχωνευθούν με τις μηχανές -και εκείνων που θα παραμείνουν πιστοί στην αρχική ανθρώπινη υπόστασή τους.
Η συγκομιδή θα γίνει μεταξύ των οργανικών και των συνθετικών, μεταξύ εκείνων που υπερασπίστηκαν την ψυχή τους και εκείνων που πούλησαν την ψυχή τους για μια ψεύτικη αθανασία.
Τα καλά νέα είναι ότι η νίκη ή η ήττα είναι επιλογή.
Εξαρτάται από εσάς και κανέναν άλλον, να αποφασίσετε τι είναι αληθινό, τι είναι πραγματικό, τι αξίζει, τι είναι ιερό και τι σας κάνει αυτό που είστε.
Βεβαιωθείτε λοιπόν ότι επιλέγετε με σύνεση, γιατί αν χάσετε σημαίνει ότι θα είστε παγιδευμένοι σε μια συνθετική, εικονική κόλαση για ολόκληρη την αιωνιότητα.
Η δική μου επιλογή είναι ξεκάθαρη.
ΦΟΙΝΙΞ
*Ενσυναίσθηση : Είναι η τέχνη του να μπαίνουμε στη θέση ενός άλλου ανθρώπου, να κατανοούμε πλήρως τα συναισθήματά του και να δημιουργούμε έναν ασφαλή χώρο όπου νιώθει ότι πραγματικά ακούγεται και εκτιμάται. Συνιστά τη βάση όλων των ανθρωπίνων σχέσεων.
