Υπάρχει πραγματικά θάνατος;
Ο Αμερικανός επιστήμονας Robert Lanza, ισχυρίζεται ότι έχει οριστικές αποδείξεις για να επιβεβαιώσει ότι υπάρχει ζωή μετά θάνατον και παράλληλα υποστηρίζει ότι ο θάνατος, στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει με τον τρόπο που τον αντιλαμβανόμαστε.
Μετά το θάνατο του παλιού του φίλου, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν δήλωσε :
"Τώρα ο Μπέσο έφυγε από αυτόν τον παράξενο κόσμο λίγο πριν από μένα. Αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Άνθρωποι σαν εμάς [...] γνωρίζουν ότι η διάκριση μεταξύ παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος είναι μόνο μια πεισματικά επίμονη ψευδαίσθηση".
Νέα στοιχεία συνεχίζουν να δείχνουν ότι ο Αϊνστάιν είχε απόλυτο δίκιο όταν έλεγε ότι ο θάνατος δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση.
Ο Lanza πιστεύει ότι η απάντηση στο ερώτημα "Τι βρίσκεται πέρα από τον θάνατο", το οποίο οι φιλόσοφοι μελετούν εδώ και αιώνες, βρίσκεται στην κβαντική φυσική, και ειδικότερα στη νέα θεωρία του βιοκεντρισμού.
Ο βιοκεντρισμός (από τα ελληνικά βιος, bios, "ζωή" και κέντρον, kentron, "κέντρο") είναι ένας όρος που εμφανίστηκε τη δεκαετία του 1970 για να χαρακτηρίσει μια ηθική θεωρία που υποστηρίζει ότι κάθε ζωντανό πράγμα αξίζει ηθικό σεβασμό. Αρχικά συνδεόμενος με τη βαθιά οικολογία ή τον ριζοσπαστικό οικολογισμό, ο βιοκεντρισμός ισχυρίζεται ότι υποστηρίζει την πρωταρχική αξία της ζωής.Προτείνει ότι όλα τα έμβια όντα έχουν το ίδιο δικαίωμα να υπάρχουν, να αναπτύσσονται και να εκφράζονται αυτόνομα και αξίζουν τον ίδιο σεβασμό ως έχοντα την ίδια αξία. Υποστηρίζει ότι η ανθρώπινη δραστηριότητα πρέπει να έχει όσο το δυνατόν λιγότερες επιπτώσεις στα άλλα είδη και στον ίδιο τον πλανήτη. Δεδομένων των χαρακτηριστικών της, είναι μια φιλοσοφία αντίθετη προς τον θεοκεντρισμό και τον ανθρωποκεντρισμό. Ο βιοκεντρισμός εξηγεί ότι αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως πραγματικότητα είναι μια διαδικασία που απαιτεί τη συμμετοχή της συνείδησης. Βασίζει την ιδεολογία του στις έννοιες της αλληλεπίδρασης, της συνεξέλιξης, της πολυπλοκότητας των σχέσεων μεταξύ των ειδών, της μη διάκρισης, της μεταχείρισης των ζώων, της κουλτούρας των ζωντανών, της αλληλεπίδρασης των φύλων, της συμμετοχικής δημοκρατίας, της οικολογικής γεωργίας και της χρήσης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.Σύμφωνα με τον επιστήμονα, από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Wake Forest στη Βόρεια Καρολίνα, η λύση σε αυτό το αιώνιο ερώτημα βρίσκεται στην ιδέα ότι η έννοια του θανάτου είναι απλώς ένα προϊόν της συνείδησής μας.
Ουσιαστικά, η ιδέα του θανάτου είναι κάτι που πάντα διδασκόμαστε να αποδεχτούμε, αλλά στην πραγματικότητα υπάρχει μόνο στο μυαλό μας.
Ο καθηγητής ισχυρίζεται ότι ο βιοκεντρισμός εξηγεί ότι το σύμπαν υπάρχει μόνο λόγω της συνείδησης ενός ατόμου για τον εαυτό του.
Το ίδιο ισχύει και για τις έννοιες του χώρου και του χρόνου, τις οποίες ο Lanza περιγράφει ως "απλά όργανα του μυαλού", αναφέρει η βρετανική εφημερίδα "The Independent".
Σε μήνυμα που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του επιστήμονα, ο Λάνζα εξηγεί ότι με τη θεωρία αυτή καταργείται η έννοια του θανάτου όπως την ξέρουμε,
"Δεν υπάρχει με καμία πραγματική έννοια", καθώς δεν υπάρχουν πραγματικά όρια σύμφωνα με τα οποία μπορεί να οριστεί.
"Ουσιαστικά, η ιδέα του θανάτου είναι κάτι που πάντα διδασκόμαστε να αποδεχόμαστε, αλλά στην πραγματικότητα υπάρχει μόνο στο μυαλό μας", γράφει ο Lanza.
Παρομοίως, φυσικά, πιστεύουμε στο θάνατο, επειδή σχετιζόμαστε με το σώμα μας και γνωρίζουμε ότι τα φυσικά σώματα πεθαίνουν.Ο κλασικός τρόπος σκέψης μας βασίζεται στην πεποίθηση ότι ο κόσμος έχει μια αντικειμενική ύπαρξη ανεξάρτητη από έναν παρατηρητή. Όμως ένας μακρύς κατάλογος πειραμάτων αποδεικνύει το αντίθετο.
Ο νέος βιοκεντρισμός, η θεωρία που επεξεργάστηκε ο επιστήμονας, υποθέτει ότι ο θάνατος δεν μπορεί να είναι ένα τελικό γεγονός, όπως συνήθως το θεωρούμε.
-Ο θάνατος, δεν υπάρχει σε έναν κόσμο χωρίς χώρο και χρόνο. Η δε αθανασία, δεν σημαίνει αέναη ύπαρξη στο σύστημα του χρόνου, αλλά είναι εντελώς έξω από το χρόνο.
Ο Lanza επισημαίνει επίσης ότι ο βιοκεντρισμός είναι παρόμοιος με την ιδέα των παράλληλων συμπάντων, την υπόθεση που διατυπώθηκε από θεωρητικούς φυσικούς, σύμφωνα με την οποία υπάρχει άπειρος αριθμός συμπάντων και όλα όσα θα μπορούσαν να συμβούν συμβαίνουν σε ένα από αυτά.
Ο θάνατος δεν υπάρχει με καμία πραγματική έννοια σε αυτά τα σενάρια.
Όλα τα πιθανά σύμπαντα υπάρχουν ταυτόχρονα, ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει σε κάποιο από αυτά, έγραψε ο Lanza στο περιοδικό Psychology Today.
Όσον αφορά το πώς αυτή η αντίληψη επηρεάζει τη μετά θάνατον ζωή, ο καθηγητής εξηγεί ότι, όταν πεθαίνουμε, η ζωή μας γίνεται ένα :
"…πολυετές λουλούδι που ανθίζει ξανά στο πολυσύμπαν" και προσθέτει ότι "η ζωή είναι μια περιπέτεια που υπερβαίνει τον συνηθισμένο γραμμικό τρόπο σκέψης μας- όταν πεθαίνουμε, δεν πεθαίνουμε σύμφωνα με μια τυχαία μήτρα, αλλά σύμφωνα με την αναπόφευκτη μήτρα της ζωής".
